Przedszkole Samorządowe w Górnej Grupie Biuletyn Informacji Publicznej

PROGRAM WYCHOWAWCZY

Przedszkola Samorządowego

w Górnej Grupie

 

                               (zaktualizowany na dzień 01.09.2010r.)                             

 

 

 

Opracowała

Mariola Michalska

we współpracy

z Radą Pedagogiczną

 

 

Górna Grupa, 2002 rok

 

 

 

Niniejszy program wychowawczy zatwierdzony został na konferencji

Rady Pedagogicznej w dniu 17 maja 2002 roku.

Zaopiniowany pod względem merytorycznym przez nauczycieli

i przez Radę Rodziców.

 

Pozytywnie zaopiniowany

Jest załącznikiem do Statutu

 

 

SPIS TREŚCI

 

Wstęp

1. I.            Uwagi dotyczące modyfikacji programu.
2. II.            Podstawy prawne.
3. III.            Zadania przedszkola.
   1. Misja wychowawcza przedszkola.
   2. Główne cele i zadania przedszkola w aspekcie wychowawczym.
   3. Przykładowe cele szczegółowe.
   4. Szkic ideału wychowawczego.
   5. Prawa i obowiązki dziecka.
   6. Prawa i obowiązki rodzica.
4. IV.            Program
   1. Główne założenia programu wychowawczego.
   2. Podstawy wdrażania zadań wychowawczych.
   3. Podstawy efektywnych działań wychowawczych.
   4. Priorytety w zakresie wychowania.
   5. Model absolwenta Przedszkola Samorządowego w Górnej Grupie.
   6. Dziecięcy Kodeks Zachowań.
   7. Metody, środki, rozwiązania.
   8. Zadania nauczyciela – wychowawcy.
   9. Model wychowawcy.

10.  Przykładowe zadania programowe (tematyka, standardy osiągnięć dzieci, przykładowe sposoby realizacji).

11.  Procedury osiągania celów.

12.  Metody motywowania dzieci.

1. V.            Ewaluacja działań wychowawczych.
2. VI.            System informowania o postępach edukacyjnych dzieci.

 

 

 

 

PODSTAWY PRAWNE

1. Konwencja praw dziecka (1989, ONZ, ratyfikacja przez Polskę w 1991 r.).
2. Ustawa o systemie oświaty z 07-09-1991 r. art. 1, pkt 1 oraz art. 4.
3. Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej (art. 48 ust. 1, art. 70 ust.1, art.72 ust.1).
4. Karta Nauczyciela (art.6).
5. Rozporządzenie MEN z dnia 23.12.2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół.

 

 

 

 

WSTĘP

Wychowanie jest podstawową powinnością wszystkich dorosłych wobec kolejnych pokoleń wstępujących w dorosłość, jest szczególną powinnością rodziców i nauczycieli.

Niniejszy program zawiera cele wychowania oraz opis przykładowych sytuacji wychowawczych.

Zadania wychowawcze dotyczą trzech obszarów:

• pracy edukacyjnej każdego nauczyciela,
• zestawu obowiązków właściwych dla wychowawcy,
• tematyczny program wychowawczy.

Za najważniejszy warunek pomyślności w realizacji niniejszego programu uważa się zasadę współdziałania wszystkich podmiotów procesu wychowawczego. Bezwzględny priorytet w wychowaniu przyznaje się rodzicom. Rodzice bowiem mają prawo do decydowania o całym procesie wychowania dziecka, również w tym jego nurcie, który dokonuje się w przedszkolu.

Rola przedszkola pozostaje jednak niezastąpiona w zakresie wprowadzania dziecka w kontakty społeczne oraz konfrontowania wiedzy i umiejętności:

-        w kontaktach w kręgu rówieśniczym oraz przezwyciężaniu przez dziecko napotkanych trudności,

-        współdziałania z zespołem i rozwoju umiejętności organizacyjnych,

-        ścieraniu się poglądów rówieśniczych, konfrontacji ocen moralnych, w dokonywaniu pierwszych poważnych wyborów,

-        w zdobywaniu wiedzy i umiejętności potrzebnych do wszechstronnego rozwoju osobowości.

Przedstawiona koncepcja wychowania jest próbą znalezienia odpowiedzi na następujące pytania:

-        Ku czemu chcemy prowadzić naszych wychowanków?

-        Do jakiego życia ich przygotowujemy / cel i sens /?

-        Które strefy jego rozwoju chcemy szczególnie rozwinąć?

Dziecko powinno mieć możliwość rozwoju integralnego; rozwijać się fizycznie, kształcić zmysły, uczyć się kierowania emocjami, kształcić się intelektualnie, rozwijać moralnie, ćwiczyć wolę i rozwijać się duchowo.

Oczekuje się, iż zaproponowany program przełożony na konkretne oferty edukacyjne dla dzieci posłuży do realizacji następujących celów:

1)      W sferze wychowania fizycznego:

-        kształtowanie sprawności fizycznej,

-        profilaktyka zdrowotna,

-        wzrost odporności, hart.

2)      Kształtowanie zdolności spostrzegania i kojarzenia:

-        wyostrzenie zmysłów, umiejętność obserwacji,

-        ćwiczenia pamięci, koncentracji uwagi i zdolności kojarzenia.

3)      Ukierunkowanie uczuć i emocji:

-        poznanie własnej sfery uczuciowej,

-        umiejętność kontaktowania się z ludźmi,

-        uwalnianie sądów i ocen,

-        opanowanie emocji.

4)      Rozwój intelektualny:

-        rozszerzanie zainteresowań,

-        umiejętność przyswajania wiedzy i poszukiwania informacji i wypowiadania się.

5)      Rozwój moralny:

-        autentyzm działań, otwartość, ufność,

-        umiejętność oceny własnych zachowań,

-        gotowość do działania na rzecz innych.

6)      Kształcenie woli:

-        wytrwałość w działaniu,

-        odpowiedzialność,

-        aktywność,

-        stawianie celów i ich realizacja,

-        animacja działań.

7)      Rozwój duchowy:

-        poznawanie zasad wiary,

-        poznawanie dorobku kultury,

-        kształtowanie postawy twórczej,

-        myślenie refleksyjne,

-        zdolność do kontaktów z drugim człowiekiem.

Niniejszy program winien być dopasowywany do specyficznych potrzeb środowiskowych i modyfikowany z punktu widzenia specyfiki pracy z grupą i kierunków pracy przedszkola w danym roku szkolnym.

 

            Wśród pojęć pedagogicznych „wychowanie” jest jednym z trudniejszych do zdefiniowania. Można je rozpatrzyć w węższym i bardzo szerokim znaczeniu. Wychowanie jest więc świadomym, celowym i specyficznym działaniem pedagogicznym rodziców lub nauczycieli, dokonywanym przede wszystkim przez słowo (i inne postaci interakcji, zwłaszcza przykład osobisty) zmierzające do osiągnięcia względnie trwałych zmian w rozwoju umysłowym, społecznym, kulturowym, duchowym jednostki ludzkiej. W szerszym znaczeniu jest to oddziaływanie całokształtu specyficznych pedagogicznych bodźców i doświadczeń ogólnospołecznych, grupowych i indywidualnych, profesjonalnych i nieprofesjonalnych, przynoszących względnie trwałe skutki w rozwoju jednostki ludzkiej.

            Wychowanie więc rozpoczyna się w rodzinie, natomiast przedszkole tylko je kontynuuje i ukierunkowuje.

            Program wychowawczy ma na celu poprawę jakości pracy edukacyjnej, uwzględnia potrzeby społeczności przedszkolnej tj. dzieci, rodziców i środowiska oraz pracowników. Integruje nauczycieli i rodziców w realizowaniu celów wychowawczych, ujednolica oddziaływania wychowawcze, kieruje procesy wychowawcze na właściwe tory.

 

UWAGI DO WERSJI ZMODYFIKOWANEJ WG STANU NA DZIEŃ 01-09-2010R.

To program oparty na wieloletnich obserwacjach zachowań dzieci i osiągnięć związanych z rozwojem społecznym i emocjonalnym. Aby uniknąć ewentualnych możliwych potknięć życiowych naszych wychowanków w życiu społecznym, dać im większe szanse rozwoju pragniemy wykorzystać każdą chwilę i dany nam czas już teraz na pracę nad pełnym rozwojem poznawczym i społecznym. Ugruntowanie pojęć i zasad współżycia w społeczeństwie da mocne podstawy do przyszłego życia zgodnego z obowiązującymi zasadami. Złe rezultaty przynosi działanie dorosłych w stylu autokratycznym, szafowanie przez nich ocenami hierarchizującymi, wzmaganie przez dorosłych niezdrowej rywalizacji wśród dzieci, przesadna troskliwość o ład i porządek, nadmierny liberalizm, moralizatorstwo, bezwzględne wymuszanie zachowań akceptowanych tylko przez dorosłych. Znacznie lepsze jest aby poprzez własne doświadczenia i poznanie dziecko uznało zasady współżycia międzyludzkiego jako własne i niepodważalne. Rola nauczyciela to rola osoby tworzącej warunki i klimat.

Przyjmując panujący powszechnie system wartości oraz wiek rozwojowy dzieci określam zasady i normy postępowania ważne dla dziecka i społeczności przedszkolnej oraz poza placówką. Pragnę u dziecka wybudować przez czas obecności w przedszkolu system wartości oraz umiejętność życia w grupie, oraz powstanie własnego pozytywnego wizerunku.

Dziecku w wieku przedszkolnym zdarzają się konflikty drobne lub agresja słowna oraz czynna. Dobrze, że są to zjawiska krótkotrwałe łatwe do wytłumaczenia i zażegnania. Jednak zależy nam na pełnym wpojeniu zasad, reguł, kontroli emocji, aby nawet te przypadki zminimalizować lub wykluczyć. Przekonanie o racji takiego postępowania powinno stać się wartością samego dziecka a nie normą wyciskaną na nim przez dorosłych lub społeczeństwo. Dlatego tym programem uda się też zniwelować popełniane błędy wychowawcze przez nauczycieli.

Przyczyna wielu konfliktowych sytuacji, zachowań jest często egocentryzm dziecięcy, błędy wychowawcze rodziny, chęć dominacji. Dlatego jest to ten czas, aby z egoisty powstał człowiek tolerancyjny, wrażliwy na drugiego człowieka, troskliwy posiadający własny sposób radzenia sobie z emocjami i własny system wartości i oceny.

 

WYKAZ CELÓW – DOBÓR TREŚCI

 

Celem tego programu jest:

-        kształtowanie umiejętności obcowania z ludźmi, dostrzeganie i szanowanie potrzeb otoczenia, rozwijanie zdolności emocjonalnej empatii, rozumienie uczuć innych ludzi, często odmiennych od własnych i uznawanie prawa do własnego życia każdego człowieka

( bądź koleżeński)

normy postępowania:

-        nie wyśmiewaj się z kolegi, koleżanki,

-        słuchaj co mówią inni,

-        nie wyrządzaj krzywdy innym,

-        pomagaj młodszym,

-        dziel się z innymi tym co masz,

-        negocjuj, przepraszaj, przebaczaj,

-        rozwiązuj konflikty.

 

-        danie dzieciom możliwości uczenia się, rozpoznawania i otwartego komunikowania innym własnych uczuć i potrzeb, tworzyć okazje do gromadzenia wiedzy o tym jakie uczucia przeżywają koledzy i koleżanki w różnych sytuacjach, co może stanowić podstawę do ich lepszego rozumienia i akceptacji, rozwijanie poczucia własnej wartości

(patrz, słuchaj, mów)

normy postępowania:

-        wyrażaj swoje emocje w sposób dla nas zrozumiały,

-        zwróć się z problemami do kogoś,

-        nie obrażaj się i innych,

-        nie bądź agresywny (nie bij, nie zabieraj),

-        baw się tak, aby nie przeszkadzać innym,

-        pytaj co chcieliby koledzy i koleżanki,

-        pamiętaj o konsekwencjach swoich działań,

-        rób tak aby zabawa była dla wszystkich,

-        ludzie mają prawo do błędów,

-        akceptuj siebie takim jakim jesteś (masz coś dobrego),

-        okazuj swoje uczucia innym,

-        powiedz czego się boisz,

-        zawsze ciebie słuchamy – słuchaj innych.

 

-        kształtowanie zachowań społecznie akceptowanych, budowanie zachowań kulturalnych, budzenie wrażliwości na estetykę pomieszczeń, otoczenia, ubioru, próby wpajania u dzieci zasad savoir-vivru.

(kultura bycia)

nomy postępowania:

-        używaj form grzecznościowych,

-        stosuj zasadę dziewczynka ma pierwszeństwo,

-        umiesz kulturalnie spożywać posiłki,

-        dbasz o ład i porządek tam gdzie pracujesz i bawisz się,

-        okazujesz szacunek dorosłym, starszym,

-        uśmiechaj się i bądź serdeczny,

-        słuchaj, gdy ktoś mówi, nie przerywaj,

-        mów głosem umiarkowanym, nie krzycz,

-        witaj się i żegnaj ze wszystkimi znajomymi,

-        ustępuj miejsca starszym,

-        nie niszcz (zabawek, prac, środowiska),

-        pomożesz dorosłym będąc samodzielnym,

-        opiekuj się zwierzętami.

 

 

Uwagi do modyfikacji programu wg stanu na dzień 01-09-2007 r.

 

ZGODNOŚĆ Z PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ

TREŚCI PROGRAMU WYCHOWAWCZEGO OPARTE ZOSTAŁY NA

PODSTAWIE PROGRAMOWEJ WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO

 

I. POZNANIE I ROZUMIENIE SIEBIE I ŚWIATA

 

Organizowanie działań umożliwiających poznawanie wielowymiarowości człowieka.

Wykorzystanie i tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości społeczno-kulturowej

 

II. NABYWANIE UMIEJĘTNOŚCI POPRZEZ DZIAŁANIE

 

Umożliwienie dziecku dokonywania wyborów i przeżywania pozytywnych efektów własnych działań.

 

III. ODNAJDYWANIE SWOJEGO MIEJSCA W GRUPIE RÓWIEŚNICZEJ, WSPÓLNOCIE

 

Uczenie nawiązywania bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi.

Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego Ja.

Identyfikowanie i nazywanie różnych stanów emocjonalnych.

Uczenie sposobów radzenia sobie z własnymi emocjami właściwego reagowania na przejawy emocji innych oraz kontrolowania zachowań.

Wdrażanie do zachowań akceptowanych społecznie.

Dostarczanie przykładów i doświadczeń rozwiązywania sytuacji społecznych na zasadzie kompromisu i akceptacji potrzeb innych osób.

 

IV. BUDOWANIE SYSTEMU WARTOŚCI

 

Wprowadzenie dziecka w świat wartości uniwersalnych.

Wykorzystanie codziennych sytuacji do podejmowania prób samooceny i oceny innych.

Stwarzanie okazji do podejmowania przez dziecko wyborów i zdawania sobie sprawy z ich konsekwencji.